![]() | ||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||
![]() |
![]() | ![]() |
![]() |
![]() |
||||||||||||||||||||||
![]()
Днес е Прошка. На този празник е прието да поискаме и да получим опрощение на грешките, които сме допуснали през годината. Но понякога е трудно да изречеш думите „Прости ми!“ Защото за да ги изречеш, първо трябва да се смириш. Да признаеш първо пред себе си, а после и пред другия, че си сгрешил. Има хора, за които това е почти невъзможно. Те не могат да признаят дори и пред себе си, че могат да допуснат грешка, камо ли да го изречат на глас публично. Да, понякога думите са излишни и делата говорят повече от тях. Но понякога една дума може да бъде много по-силна и желана от безброй дела. Подари я! И я приеми! И разбира се, че не е нужно да чакаме един-единствен ден в годината, когато да поискаме прошка и да простим. Но когато и на този ден не можем да превъзмогнем егото и егоизма си, за да сведем глава пред другия и да простим, дали изобщо някога (ще) можем да го направим. А безгрешни хора няма. Всеки допуска грешки, всеки волно или неволно наранява себе си или околните. Народът казва: признат грях – половин грях. Просто е. Прости! Първо на себе си и вътре в себе си. После преклони глава, целуни ръка, поискай прошка и освободи сърцето си. Простено да ти е от Бог и от мен! Прощавай и ти! Честит празник! 2013-03-17 (Прочетено 2604 пъти.)
Коментари Още от: за мислене • Защо е трудно да се прощава? |
![]() ![]() |
|
2011-2017 (c) Специални неща. Всички права запазени. | webmail |
Добавяне на коментар
Регистрирайте се ТУК - ще Ви отнеме по-малко от минута :)
Ако вече имате създаден профил, влезте от ТУК, за да коментирате.